Moeder van een ziek kind

Marjolein’s Verhaal: In de Schaduw van een Eetstoornis

Elke dag begint voor Marjolein met een mengeling van hoop en angst. Haar dochter, een intelligent en gevoelig meisje, vecht tegen een eetstoornis die haar hele gezin beïnvloedt. De spanning in huis is voelbaar, een constante aanwezigheid die gesprekken en emoties overschaduwt.

Veel van de gesprekken die Marjolein voert gaan over praktische vragen: Hoe ga je ermee om? Wat moet je doen? Ze praat met artsen, familieleden, en vrienden. Het lijken productieve gesprekken, maar diep van binnen voelt Marjolein dat ze tekortschieten. De echte vragen—de moeilijke, emotionele, en existentiële vragen—blijven onbeantwoord.

Wat betekent het voor een moeder als het fundament van opvoeden lijkt weg te vallen, wanneer je kind letterlijk geen voeding wil accepteren? Marjolein voelt vaak een diepe pijn, alsof ze faalt in haar meest essentiële rol. Gevoelens van schuld komen op: Had ik iets anders kunnen doen? Heb ik iets verkeerd gedaan? De schaamte is er ook, die haar ervan weerhoudt om eerlijk te zijn tegenover anderen. Ze wil haar dochter beschermen tegen het oordeel van de buitenwereld, maar tegelijkertijd voelt ze zich steeds meer geïsoleerd.

De eenzaamheid is een stille, aanhoudende metgezel. Marjolein wil praten over haar angsten, haar verdriet, en haar behoefte aan steun, maar merkt dat veel mensen terughoudend zijn. Er lijkt een taboe te rusten op de diepe emotionele impact van een eetstoornis binnen een gezin. En dus blijft ze vaak alleen achter met haar gedachten.

In ons team hebben we counselors die veel ervaring en expertise hebben met het begeleiden van ouders met zieke kinderen. Zij worden bijvoorbeeld ingezet om ouders te begeleiden bij het maken van ingrijpende keuzes over leven en dood. Voor Marjolein betekenden de gesprekken met een counselor dat ze meer compassie kon ervaren met zichzelf waardoor de ervaringen van schaamte en eenzaamheid steeds vaker plaatsmaakten voor ervaringen van verbondenheid. En Marjolein mocht verkennen wat dat eigenlijk is, opvoeden. Wat betekent dat voor haar? Welke waarden horen daar, wat haar betreft, bij? Die vragen, daar had ze niet eerder zo verhelderend gesprekken over kunnen voeren. Het gaf Marjolein richting en betekenis.