Onrust in mijn hoofd

Reden voor de gesprekken: “De onrust in mijn hoofd waardoor mijn productiviteit op het werk in een luide omging steeds moeilijker werd. Ik voel mij verantwoordelijk voor de taken die mij zijn toevertrouwd en raakte steeds meer in een “spagaat” situatie. Hier was ik het gesprek aangegaan met mijn leidinggevenden, deze gaven mij wel ruimte maar gaven ook aan, je kan ook gesprekken aangaan. Nou,  ik ben zelf helemaal niet van de gesprekken, maar legde dit thuis ook voor en het thuisfront gaf gelijk aan dat moet je doen, dus toch maar de stap gemaakt en geen spijt gehad dat ik dit traject ben gaan volgen.”

De gesprekken: “Je kan gewoon praten over de zaken die zich afspelen op het werk en in het gezin zonder dat het personen in kwestie raakt, je hebt een luisterend oor die de zaken analyseert en dan je vragen stelt, richting voorstelt, optie’s  geeft,  hoe je anders kan kijken naar de situatie en ook hoe je daar zelf stappen in zou kunnen zetten. Niet van dit moet je doen maar dit zou kunnen en in het volgende gesprek gaan we kijken hoe dit heeft gewerkt. We hebben gesproken over wat is dan de drukte en druk die jij ervaart.”

De onrust op de werkplek (zeer drukke werkplek): “Voor mij was het ook de “onduidelijkheid “over situaties op het werk, welke verwachtingen heeft die ander, en de vraag is kan ik daar aan voldoen en daarnaast wil ik daaraan voldoen mede gezien taakomschrijving en verantwoordelijkheden. Ik ben zelf persoon die houdt van duidelijkheid en structuur en dat conflicteerde. Hoe ga je hier het gesprek over aan met de ander? Hoe geeft je duidelijk de grenzen aan?”

Is het werk gerelateerd en of heeft de thuis situatie er mee te maken?: “Ook de thuissituatie heeft duidelijk invloed op het werk. Thuis zitten we met een situatie die we zelf niet graag willen maar zich toch voordoet, dit heeft te maken met een zieke dochter. Dit heeft invloed thuis, m.b.t. de zorg om de gezondheid van je dochter en hoe gaat dit toekomstgericht. De levensfase waarin we zitten zou er normaliter heel anders uitzien met z’n tweeën dingen ondernemen. Het gevoel van de verwachte vrijheid mist. En tegelijk ervaar je deze gedachte als egoïstisch, want je wil het beste voor je “kind”. Hoe geef je dit een plaats en hoe creëer je toch momenten van beleving waarin je die vrijheid wel ervaart?”

“Door de gesprekken heen hebben we gesproken over de regie: Zelf stappen zetten; Zelf situaties creëren; Zelf duidelijk aangeven wat grenzen zijn.

Maar in dit alles is het steeds jezelf bewust worden dat je jezelf niet moet laten leiden door de situatie maar zelf regie gaan voeren. En daarbij  hebben de gesprekken geholpen en ervaar ik dat er weer meer rust komt in mijn hoofd.

De situatie is nog niet veranderd , maar het kijken naar de situatie is wel veranderd. ”